دیدار با کسی که در تمام این سال ها ، معلم، شهردار وجزو معتمدین شهر بوده وبه تنهایی خزانه ی رویدادهای تلخ و شیرین گذشته است برای من فرصتی بود جهت درس گرفتن از ادب و متانت جا مانده از نسلی که درحال فراموشی هستند . حاج علی حبیب زاده شخصیتی متین و بدون ادعا دارد و هرگز کسی منت و یا گلایه ای از او نشنیده است . و ای کاش شما هم شوق نگاه او را می دیدید ، آن گاه که از خاطرات خود روایت می کرد.
حاج آقا سلام . امیدوارم تشکر ویژه ی من و همکارانم را به دلیل فرصتی که برای مصاحبه فراهم نمودید پذیرا باشید خواهشمندم بفرمایید چه سالی شهردار بوکان شدید و چند سال این مسئولیت را برعهده داشتید؟
شورای شهر بوکان یا همان انجمن شهر و روستای آن سال ها ، از آذر ماه ۱۳۵۵ به مدت شش سال حکم سرپرستی شهرداری بخش بوکان را برای اینجانب صادر کرد . یعنی سه سال قبل از انقلاب وسه سال بعداز انقلاب در این پست خدمت کرده ام .
لطفا مشکلات اساسی شهرداری به عنوان یک مجموعه ی اداری در آن سال ها را مقداری توضیح بفرمایید:
زمانی که این کار به من سپرده شد شهرداری ازنظر امکانات موتوری به عنوان بازوی اساسی ، جهت خدمات شهری ، بسیار ضعیف بود . هرچند بخش بوکان درآن سال ها شهری کوچک و کم جمعیت برشمرده می شد، اما دلیل بر این نبود که فعالیت های خود را محدود به امور ساده ای مانند نظافت شهری و یا گلکاری های فصلی کنیم بنابراین شروع به تجهیز مجموعه ی خود کردم . یادم هست تراکتوری را با قیمت چهل هزار تومان از تبریز خریدم که حمل زباله ی شهر را با آن انجام می دادند و نیز ماشین آتش نشانی وچندین وسیله ی مورد نیاز دیگر را نیزاز تهران تهیه کردیم. شما در نظر داشته باشید که همه ی پرسنل شهرداری اعم از حسابدار و مدیر دفتر و… دوازده نفر بودند وبا این مجموعه حدود پنجاه نفر کارگر نیزدر اختیار داشتم . این آمار خود گویای محدودیت کار ما بود لازم به ذکر است که کارمندان هزارو دویست تومان و کارگران چهارصد تومان حقوق دریافت می کردند .
حاج آقا می توانید یکی از اقدامات اساسی آن سال ها را به عنوان کارماندگار خود با ما در میان بگذارید؟
بله ، از کارهای ماندگاری که می توانم از آن حرف بزنم حل مشکل انتقال و پخش آب شرب بوکان بود که به دلیل نداشتن موتور برق مستقل و ناتوانی ظرفیت برق شهری ، مردم شب ها نمی توانستند از آب لوله کشی منبع یک هزار متر مکعبی قله استفاده کنند.. درست در همین ایام وزارت نفت بودجه ای را در اختیار استانداران هر استان جهت عمران و آبادانی شهرها قرار داده بود . جناب جمشید حقگو استاندار وقت استان آذربایجان غربی از همه ی شهرداران استان برا ی مشورت درباره ی این بودجه و راه های هزینه نمودن آن دعوت کرد . اینجانب فرصت را مغتنم دانستم و با دریافت بودجه ، ژنراتوری دویست کیلو واتی را از شرکتی معتبر در تهران به قیمت دویست هزار تومان خریدم و آن را در نزدیکی منبع آب نصب کردیم . از دیگر اقداماتی که ماندگار شد درست کردن مخزن آب تپه ی ارکان بود که با خرید دو کیلومتر لوله از تهران آب شرب مناطق زیادی از شهر را تامین نمودیم .
جناب آقای حبیب زاده میزان مشارکت مردم در آن سال ها برای همکاری با مجموعه ی شما چگونه بود؟
خوب بود . یادم هست قبل از انقلاب برای هدایت فاضلاب به بیرون شهر احتیاج به یک همت همگانی داشتیم که شهرداری به تنهایی از انجام آن برنمی آمد لذا ما لوله های سیمانی را در اختیار منازل قرار دادیم و آن ها خود اقدام به لوله گذاری در کوچه ها کردند. این ایده بسیار خوب جواب داد و مردم همکاری مناسبی داشتند .
اگر این روزها دوباره شهردار می شدید چه اقداماتی برای انجام در نظر داشتید؟
ضمن احترام و قدردانی از زحمات و دست آوردهای همه ی کسانی که تنها به فکر آبادانی شهر بوده و هستند، من اگر بودجه ، پرسنل تحصیل کرده و امکانات و وسایل فراوان این روزها را در اختیار داشتم سعی می کردم ضمن کاستن ازهزینه های غیرضروری ، باتوجه به وسایل ارتباطی امروزی ، مردم را در جریان ضعف ها و توانایی های شهرداری قرار می دادم تا احساس همکاری در آن ها تقویت گردد . تمام کسانی که سال های خدمت بنده را دریاد دارند می دانند که در اتاق من همیشه به روی مردم باز بود و هرکس مشکلی داشت مستقیم مرا در جریان قرار می داد . درست است که جمعیت و گرفتاری این روزها با زمانی که ما از آن حرف می زنیم قابل مقایسه نیست اما من توصیه می کنم شهرداری به ارتباط خود با مردم بیشتر اهمیت دهد .
حاج آقا ، از این که با روی گشاده و محبت بسیار به سوالات ما جواب دادید از طرف خودم و مجله ی بوکان نهایت سپاسگزاری را دارم و امیدواریم همه ی ما و خوانندگان عزیزمجله نیز قدردان اشخاصی مانند شما باشیم .
- نویسنده : امیر حقیقی
- منبع خبر : مجله بوکان
